Co łączy sosnę i tymianek? Dlaczego Indianie obserwowali liście dębu i czekali, aż urosną do wielkości uszu wiewiórki? Skąd się wzięły chmury? Mity i legendy z całego świata to skarbnica wiedzy o dawnym świecie, którego mieszkańcy wierzyli, że przyroda to kopalnia wiedzy o… szczęściu.

Fragmenty mitologii greckiej i rzymskiej poznajemy już w podstawówce na języku polskim. Na religii poznajemy wierzenia Żydów i chrześcijan. Na lekcjach historii, zdaje się, zdarza się liznąć wierzeń słowiańskich. Po szkole (po lekcjach lub już po ukończeniu całego tego etapu kształcenia) możemy prócz wyżej wymienionych  poznawać też arcyciekawe mity celtyckie, skandynawskie, indiańskie, japońskie, chińskie i wiele innych.

Świat przyrody wiele wyjaśniał i pomagał

Przyznaję, każda informacja w tej pięknie kolorowej książce była dla mnie nowa, a często i fascynująca. OK, słyszałam o opowieści “Czy to szczęście, czy nie szczęście? Kto to wie, kto to wie?”, ale nie wiedziałam, że to chińskie podanie ludowe i jak dokładnie po kolei szło… Teraz wiem.

Jak i to, że dawni Amerykanie nie potrzebowali termometru. Kiedy chcieli dowiedzieć się ile stopni ciepła jest na zewnątrz, nasłuchiwali świerszczy. Liczyli  ile cykań usłyszą  w ciągu kwadransa, do wyniku dodawali 37 i… wychodziła im liczba stopni w skali Farenheita.

A rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej nie musieli kończyć rolniczych fakultetów, by wiedzieć kiedy siać kukurydzę. Przecież dla wszystkich jasne było, że trzeba to robić wtedy, gdy liście na dębie osiągną wielkość uszu wiewiórki.

Fairy is in the Air

A żebyście wiedzieli ile tu jest wróżek! I w ogóle na świecie ile jest… Zgodnie z folklorem z rozmaitych zakątków Europy, można zobaczyć je…

• w oczach kota,
• przy konwaliach, ponieważ kielichy konwaliowe to dzbanuszki, z których piją wróżki – na czas psot odwieszają swoje kubeczki na łodyżki,
• wśród róż – dlatego przed zerwaniem róży warto zawsze spytać je o pozwolenie.

Wróżki lubią też w nocy wyprowadzać konie ze stajni i pędzić na nich przez lasy i łąki. Gdy koń rano wygląda jakby w ciągu ostatnich godzin nie spał, a galopował… należy przy wejściu do stajni powiesić podkowę. Wróżki boją się żelaza.

Co pomagało w pokonywaniu strachu?

To jest wielkie szczęście, bać się.
Tylko wtedy można pokazać, że się jest odważnym.

J. Małecki: Rdza

W Dzikich mitach sporo miejsca zajmuje trójca: przyroda, strach i odwaga. Jakby rzeczywiście — ważne było zdrowie, miłość i przyjaźń oraz jedzenie i ciepło, ale bez odwagi… ciężko było to zdobyć, utrzymać i pozbierać się gdy dobre mijało.

Dawni Finowie wierzyli, że odwagi w każdej chwili dodać im może przytulanie się do pni sosny.

A w średniowiecznej Anglii damy ofiarowywały rycerzom tymianek, by dodał im męstwa. Zresztą… thyme po grecku znaczy odważny (i zgodnie z mitologią grecką, w tymianek przemieniła się jedna z licznych kochanek Heliosa, Leukotoe).

Dawniej na Tajwanie, każde dziecko wiedziało, że trzęsienia ziemi nie ma co się bać, bo to tylko wielki bawół mieszkający pod ziemią przewraca się z boku na bok…

Od psów do amuletów przynoszących szczęście

Książka Dzikie mity składa się z 6 części. Każda z nich poświęcona jest kolejno:

• zwierzętom (psom i kotom, zwierzom gospodarskim, koniom i osłom, zwierzętom zamieszkującym łąki i lasy oraz gadom)
• ptakom (srokom, wronom i krukom, ptakom morskim, drapieżnym i śpiewającym oraz ptakom gospodarskim)
• owadom (żądlącym, skrzydlatym, pająkom, mrówkom, żukom)
• roślinom (kwiatom, ziołom, krzewom, drzewom, zbożom, warzywom, owocom)
• zjawiskom pogodowym (światłu słońca, deszczom, burzom i wiatrom, śniegom, szronom i kodom, wreszcie księżycowi i gwiazdom oraz chmurom)
• omenom (szczęściu i pechowi oraz talizmanom, w których działanie wierzyli nasi przodkowie na całym świecie).